„Ничија земја“ на „Стоун дизајн“ од утре на Венециското биенале на архитектура

Утре, 26 мај, со почеток во 17.30 часот, во Артиљери, Арсенале ќе биде отворен Македонскиот павиљон на 16. издание на Венециското биенале на архитектура 2016. Темата, насловот на Биеналето на архитектура е „Известувања од фронтот“. Куратор на 16. издание на Биеналето е Алехандро Аравена, а претседател е Паоло Барата.

Како одговор на темата на Биеналето, Македонија се претставува со проектот на архитектите и автори „Стоун дизајн“, „Ничија земја“ (инсталација-објект). Куратор на проектот е Стојан Павлески, автори на проектот се Стојан Павлески, Иван Симеонов, Љупчо Тасевски, Ѓорги Радовановиќ, комесар на проектот е д-р Иванка Апостолова, соработници на проектот се Влатко Чавкоски, Натали Павлеска, Ристо Кокалановски, советници на делото се Јован Шумковски и Станко Павлески. Уредници на македонскиот каталог на „Ничија земја“ се д-р Иванка Апостолова и Стојан Павлески, дизајнот на каталогот и постерот е на Футура 2/2, автор на фотографиите од делото е Станко Неделковски, автор на насловната фотографија на постерот е Милчо Манчевски.

Покровител на Македонскиот павиљон е Министерството за култура на РМ, спонзори на делото се Младински културен центар-Скопје, Хотел Солун, Фондација Илија Камчев, Пелистерка, Усјепор, Завар дизајн, Тиквеш Македонија, Навико, Неотел, Сариг, Оикос, Скопје Сити Мол, Раде Кочар, Футура 2/2, Стар Систем, Комерцијална банка, Гама и други. Организатори на делото се „Стоун дизајн“ од Скопје.

Отворањето на Павиљоните во периодот од 25, 26 и 27 мај, претставува привју на Биеналето за оценување на делата за награди. Официјалното отворање за публика ќе биде на 28 мај, а биеналето трае до 27 ноември, 2016. Локации на Биеналето се Џардинери (локација на најстарите национални павиљони вклучувајќи го и централниот павиљон на меѓународната изложба), Арсенале (стар воен локалитет во кој се наоѓа и Артиљери во кој е лоциран Македонскиот павиљон) и разни градски локации (улици, згради, плоштади …).

Teкстот на кураторот и автор Стојан Павлески:
Односот помеѓу „јавното“ и „приватното“, меѓу „катафатичкиот“ и „апофатичкиот“ простор е утробата на „Ничија Земја“. Неговиот примарен фокус е структуралната перихореза, корелацијата и контрапунктирањето на искривените но алузивни „иконични“ урбани монументи и авторските созданија составени од субјективни реалности, фрагментрираност и дематеријализирани микро локации, географии и мулитикултурни истражувања на формата и волуменот. Суптилната игра на интерархитектуралните еха и алузии нè намамуваат да гидијагностицираме невротичностите на нашата култура преку архитектонски криптограми на фантазмогоричниот „отворен град“ создаден од есхатолошкиот архитектонски извик/загатка за можноста на liberté, égalité, fraternité in toto.

Набљудувачот, влегувајќи во тунелот низ илуминираната „задна врата“ е конфонтиран со слики и симболи на големите човечки очекувања; град кој е “препознатливо непрепознатлив“, ефемерен како „сон за еден град“, застрашувачките илузии за „земја без граници“ кој праќа повик за претопување во ничиј пејзаж.

На оваа крстосница, невротските опсесии со поседување и акумулирање се соочуват со старата добра уметност на сонувањето. Колкав квантум храброст е потребен за да се погледнеме во ова архитектонско огледало? Која е дозата на волјева моќ потребна за некој на себе да ја земе дислоцираната и ослободувачка диспозиција на глобален номад/мигрант или на горд граѓанин на земјата која е сечија и ничија?

Колку е всушност наше она што го поседуваме? Проектот од себеиспитување не го поштедува ниту артитектот и мене самиот како еден од неговите автори. Дали под поимот „архитект“ се подразбира општествено изолирана фигура инсулирана во квалитетот и естетиката на живеењето или станува збор за сожител кој има јавна и приватна одговорност која налага отворање на посуштествени општествени прашања притоа нудејќи визии за нивна можна разрешница?