Грузиецот Демна Гвасалија, кој во последниве седум години е креативен директор во модната куќа Баленсијага, вчера во Париз ја претстави својата можеби најлична и најпотресна презентација. Војната во Украина е подалеку од Париз, но Демна го потсети на личните трауми, кога во 1993 ја напуштил родната Грузија во екот на граѓанската војна. Тогаш десетгодишно момче, со своето семејство избегал од областа Абхазија, откако локалните сепаратисти лојални на Русија ја презедоа земјата и убија повеќе од 5.000 етнички Грузијци.
Ревијата на Баленсијага за колекциата за есен-зима 2022/23, започна со рецитација на Демна на поема на украински, потоа моделите продефилираа на пистата на која врнеше лажен снег и дуваше силен ветер. Првичната идеја на дизајнерот беше со колекцијата да се обрати на проблемот на климатските промени, потоа во еден момент планирал сосема да ја откаже ревијата поради војната во Украина, но сепак одлучил да продолжи со презентацијата, затоа што не сакал да попушти пред „злото што веќе толку многу ме повреди“. Снегот на пистата се најде како своевидна асоцијација на тешкиот пат кој треба да се изоди, но и на и бестрашноста и отпорноста на луѓето.
Само дизајнер со лично искуство на Демна можеше да приреди ваква ревија во вакво време. „Се гледав себеси како одам по патеките од пред 30 години кога бев во засолништето, како и некои други 10-годишни украински момчиња и девојчиња со нивните родители денес, не знаејќи кога градот ќе падне врз вас. Денес стојам овде и ја правам оваа ревија, ако би можел визуелно да ја изразам тој пат, тоа беше како оние полуголи луѓе да шетаат низ тој ветер. Морам да кажам, тоа е толку лично што е тешко да се објасни“.
Во 1993 година, тој избегал од Абхазија со своето семејство, преку планинскиот венец Кавказ. „Татко ми одеше преку планините пешки, бидејќи знаеше дека не можеме да одиме до крај. Таму загинаа луѓе. Една недела чекавме и конечно татко ми и вујко ми изнајмија хеликоптер и не најдоа. Не фрлаа во хеликоптер со отворена врата, полн со бегалци, а ние полетавме“, се потесува дизајнерот. Семејството се населило прво во Тбилиси, потоа во Украина, каде Демна го научила јазикот. Демна подоцна заминува за Дизелдорф, а студирал во Антверп.
Покрај тоа што испрати порака кон Украина и го изрази своето лично искуство, Демна испраќа и порака за љубов. „Во војна умираат само невини луѓе. Го доживеав тоа и всушност го блокирав 30 години, додека не почнав да ги читам вестите минатата недела. Тоа ја врати сета болка, како и кај секој што го поминал тоа“, рече Демна. „Пораката е љубов, секогаш. И модата мора да го претпостави тоа, барем во смисла на заземање позиција на таа тема“.
Ревијата беше пример за тоа колку е важен контекстот за една ваква постановка во ерата на социјалните медиуми; колку беше важно да се знае приказната на Демна за да се сфати автентичноста зад сликите што тој ги презентираше. Беше тоа епско, застрашувачко, убаво и потресно искуство во сезона кога контрастите меѓу модата и нејзините околни светови не можеа да бидат поголеми. Како што рече Демна, „За мене модата некако не е важна во моментов“.
Нема коментари