„Тишината не значи слобода. Затоа, зборувај гласно“. Ова е пораката што ја носат новите дуксери на визуелниот уметник и графички дизајнер Горан Костовски- IndOg. Авторот, кој под својот бренд Celebrate Life традиционално лансира блузони со впечатлив дизајн и напис, овој пат со мини-колекцијата Speak Loud искажува протест против долга листа на неправди што го опкружуваат нашето секојдневие.
-Celebrate Life e општ протест врз целосното деструктивно опкружување кое што ние го живееме. Впрочем беше создаден во најтешките мигови на нашето општество и непрепознавање на средината секогаш мапира одредени промени кои што се случуваат и менуваат. Како што знаеме, секој дизајн со себе носи разни промени во општеството како: возењето велосипед, исчезнувањето на ноќниот живот и забава и појавувањето на новите музички предизвици, погледнувањето длабоко во себе да се пронајдеме кои сме и што сме, медитациите, веганството и здравиот начин на живот…претставување на мачната реалност на еден поинаков начин.Оваа мини колекција има за цел да ги доближи оние работи кои што се околу нас, а упорно ги игнорираме како да не постојат. Овој пат зборува за чистиот воздух и уништувањето на животната средина, цензурата, стравот од себе, хомофобијата, родовата нееднаквост. Впрочем, човековите права се секогаш дел од Celebrate Life со самиот факт дека се работи за unisex облека, антифашизмот, правата на животните, јавните простори и сите оние работи кои што нè засегаат нас како млади луѓе-вели IndOg.
Фотографиите ги сними Мартин Сароски, а како модели се јавуваат Иле и Ива
>>Новата колекција нема само дизајнерски исчекор, туку носи силна порака. На која група луѓе се обраќаш со „зборувај гласно“?
-Се обраќам на сите обесхрабрени, уплашени/дискриминирани луѓе кои секојдневно проживуваат хорор и терор. Но, исто така и ги поздравувам сите оние што се залагаат и работат за подобар живот и не се плашат да го изразат сопственото мислење. Не постои одредена целна група на ниту еден производ на Celebrate Life . Брендот целосно е ослободен од сите правила.
>> Колку модели има во мини линијата, какви материјали и бои избра за оваа приказна?
-Плановите за оваа сезона беа поинакви, но зажал Celebrate Life е Do It Yourself label (направи сам бренд) и тешко се развива. Кај нас нема некаква финансиска поддршка за уметност како што јас би сакал да биде, но тоа не значи дека нема да престанам да го правам сето ова. Повторно се застапени два дизајни во црна и сива боја. Сивиот дуксер е инспириран од една позната реченица која што ние скопјани често си ја збориме кога мислиме на зима и смог, а таа е „Скопско сиво“. Патентоте до горе на качулката и ја претставува целата цензура што индивидуалците ја доживуваат секојдневно изразувајќи се. Црниот дуксер, пак, го презентира мракот што го преживуваме и тој вреска и `рже за промена. Дуксерите се памучни и овој пат илустрациите се поинакви. За прв пат употребувам двобоен принт бидејќи Celebrate Life е претпознатлив по еднобојниот принт на текстилните производи.
>>Како се роди идејата за концептот на дизајните?
-Од опкружувањето што го преживувам. Кај нас воопшто не е тешко мапирањето проблеми . Секојдневно разговарам со различни луѓе кои прилично супер ме инспирираат. За мене беше шокантно кога една другарка, со која што разговарав и не се согласувавме, неколку пати мораше да ми потенцира дека тоа е само нејзино мислење и беше преплашена што размислува поинаку и си го остварува сопственото демократско право да зборува и размислува, па морав да ѝ објаснам дека е сосема ОК што не размислуваме исто. Тоа тотално ме инспирираше. Покрај реалните случки, морам да признаам дека музиката секогаш има удел во создавањето на дизајните. Инспирација за оваа сезона беше и локалниот супер херој Страјк, со неговиот албум „Земен рај“ и фантастичното музичко возењена бендот од Сан Диего, Калифорнија, Drive Like Jehu.
>> Во новата фотосесија студиото го замени со скопскиот смог. Каде се снимени фотографиите и со кого соработуваше на сесијата?
-Совршено се поклопи сесијата со концептот и е дело на Мартин Саровски, супер квалитетен фотограф од помладата генерација. Јас најмногу сакам да работам со луѓе кои што се посветени кон тоа што го прават бидејки тогаш соработуваме беспрекорно. Сликавме во екстремно ладна и загадена вечер на Железничката станица, која што е супер архитектонски изведена… Прилично носталгична локација во ова веќе непостоечко и непознато Скопје. Им благодарам на Скејтерот Иле и на Ива, кои што се јавуваат како модели.
>>На социјалните мрежи постојано постираш твои цртежи во кој го критикуваш загадувањето во Скопје, но го искажуваш својот став и против други нешта што го загадувааш умот на граѓаните… Што сè те гуши како артист и млад жител на метрополата, и колку креативноста е спас од сето тоа?
-Граѓанинот мора да биде активен во средината која што живее доколку сака да живее. Мене бедата ме тера на продуктивност. Уметноста е мојот начин за изразување на незадоволството. Цртам дека има надеж, дека ќе биде подобро дека секоја промена започнува од нас самите, доколку се разбира ние сакаме. Големината на едно општество е кога некој допринесува да биде подобро, а не колку има. Ме мачи неможноста да се изразувам како што јас сакам. Ме мачи што немаме поддршка, алтернативни простори и галерии. Ме мачи што живееме во тотално деструктивно цензурирано време, каде што сите што умеат да допринесат за тоа да биде подобро се отфрлени. Ме растажува фактот што секој втор човек што го познавам си оди и ме костреши помислата што еден ден веројатно ќе морам и јас да емигрирам. Ме гуши моментот што секојдневието е тажно и кога си среќен за нешто ти е незгодно што ти е така. Цртам за денот кога ќе се сретнам на улица со некого и да не ни биде муабетот колку е тапа и да ме советува да си одам од тука… Креативноста е вентил и начин на изразување и среќен сум што ете и од целата бедотија јас изнаоѓам начин да си најдам, но и да дадам надеж и утеха преку нејзе.
>>Со што се занимаваш изминатиов период, што се создава во твојата работна соба во моментов?
-Тука одамна не добивам работа како фриленсер илустратор и дизајнер, па имам супер време за да се посветам на лични проекти, а и на себе си. Перидов бев ангажиран како професор во некои програми за неформално образование и навистина уживам во сето тоа да пренесувам што знам, а и да научам и јас нешто. Цело време цртам и имам две подготвени изложби. Едната се вика: „Емигрирани во слобода“ во чиј фокус се птици цртани со акрил на картонски отпадоци пронајдени на улиците низ Скопје. Го третирам односот на луѓето во својата средина и отфрлувањето од истата за да ја пронајдат својата подобра иднина. Другата, пак, се вика: „Емоции за мртвиот град“ и содржи дигитални графики (името кажува сè за нејзе). Исто така имам некои нацрт скици за Celebrate Life накит, но за тоа кога ќе дојде време и доколку се реализира.
Нема коментари